Ludowy Kompromis

Lamsen

Igla

Szczęka powoli opadała mu na dół. Najwyraźniej ktoś z personelu zrobił z niej swoją nałożnicę. Wściekłość zagotowała się w nim, niemal wylewając uszami.

- Przestań. Nie rób tego, nie po to przyszliśmy. Kto ci to zrobił?

Jeśli dziewczyna nic nie odpowiadała, wyszedł z Sazsą i za drzwiami powiedział:

- Wiesz, kto się nią zajmował? Jaki sanitariusz albo doktor?

Kurwa mać. przemknęło mu przez głowę. Musiał zgłosić to jak najszybciej do szefa. Trząsł się z wewnętrznego oburzenia. Jak ktokolwiek może zrobić to pacjentce? W klinice? Zacisnął pięści. Musiał znaleźć Potonkina.

Yelonek

Igla

Dziewczyna zatrzymała dłonie. Podkuliła z powrotem nogi i objęła je ramionami. Nie zapięła guzika ponownie.
- Właśnie patrzę. - powiedział Sasha szukając w wózku - Mam tylko rozpisane podawanie leków, brak historii choroby. Pewnie leży na wydziale lekkich albo u Potonkina w kartotece. Iść czy sam pójdziesz?

Lamsen

Igla

Westchnął i zastanowił się. - Najpierw skończymy pozostałych pacjentów, pójdziemy razem. Teżto widziałeś.

Przetarł twarz dłonią i poszedł do kolejnego pokoju pacjenta.

Yelonek

Igla

Sanitariusz skinął głową. Przygotował tabletkę, jedzenie i picie, które razem z tacą postawił dla bezpieczeństwa na podłodze.
- Jak zgłodniejesz, Ano, to zjesz. Dobrze?
Nikt nawet nie oczekiwał reakcji, to też jej brak nie zdziwił pary pielęgniarzy.
Pietrkov zatrzasnął izolatkę, wyraźnie zamyślony. Po chwili otrząsnął się i spojrzał na kartę.
- Mikhaił Miedłow, potem drugi Mikhaił, ze spacerem. Ten drugi może poczekać, nie ucieknie. - spróbował rozładować napięcie - Miedłow, zatrucie gazem bojowym. Tabletki na padaczkę. Czym oni się teraz traktują?
Zapytał zaglądając przez judasz.
- Chyba go obudziliśmy.

@

Drzwi skrzypnęły i postawny sanitariusz ustawił się w drzwiach.
- To ten co się już do naszej ochotniczki dobierał. Na ochotnika. - wyjaśnił duży mniejszemu. Sałdat wiercił się na łóżku lekko jeszcze śpiący, lecz szybko wróciła mu przytomność.

Lamsen

Igla

Dokończył rozmowę z Saszą: - Wiesz, mi tego typu atrakcji na dziś starczy.

Zwrócił się do leżącego pacjenta. - Skoro już podbijacie do pielęgniarek, nie wiem po co was tu trzymają. Próbował zażartować, żeby rozluźnić atmosferę. Miał nadzieję, że się udało choć zapewne nie wypadł przekonywująco. Podał pacjentowi tabletki, podczas gdy drugi nakładał jedzenie.
Przestawił się. Jestem Jan.

Beowulf

,,Misiek"

Sałdat natychmiast usiadł przetarł oczy i spokojnie odpowiedział:
-,,Kapral Mikhaił Miedłow 5 Pułku specjalnoje naznaczenij towarzyszu doktorze, do usług."-Misiek powoli analizował w swoim trochę otępionym lekami mózgu i co gorsza niewyspanym. Jednak z sympatycznym uśmiechem odpowiedział do sanitariusza:
-O wyprasza sobie towarzyszu, ja byłem po prostu miły, jak na żołnierza armii radzieckiej przystało. Zaś co do mojego zdrowia, problem leży w tym że w moim fachu wymagają by wszystko było tak dokładne i ułożone jak plan pięcioletni.- Kidy skończył mówić skończył także przecieranie oczu, natychmiast przyjrzał się gościom, miał już w na tyle czujne i skupione spojrzenie na jakie było go stać:
-Jeżeli poczuła się urażona, to wnoszę o udzielenie wybaczenia.- Był uśmiechnięty i mówił głosem charakterystycznym dla raportu, poważnym pozbawionym ironii.
Aczkolwiek nie miał ochoty na kolejną usypiającą pigułkę...

Lamsen

Igla

Roześmiał się, słysząc litanię żołnierza. - Mili żołnierze armii czerwonej? Chyba tylko gdy mają powyżej procenta alkoholu we krwi i śpią. A towarzyszkę pewnie sami spotkacie i wyjaśnicie. Łykamy, łykamy. Podał tabletki.

Beowulf

,,Misiek"

Wiedział, że spieranie się z doktorem grozi pacyfikacją. Toteż tabletki pochłonął grzecznie i skrzywiwszy czując gorzki smak, jednak chwilę potem znowu się uśmiechnął i odpowiedział:
-Ależ towarzyszu doktorze, oprócz tego spory wpływ ma współczynnik krasiwości dziewczyny i czas spędzony samotnie przez sałdata. Dla pięknej Olgi z długimi blond włosami i wielkimi niebieskimi oczyma...- tu wykonał charakterystyczny gest dla tej wypowiedzi- każdy żołnierz po dwóch miesiącach w terenie byłby miły jak dla komisarza, niewinny jak baranek i milutki jak szczeniak. Chociaż osobiście wole skromniejsze dziewczyny towarzyszu- Nie dokończył dowcipu, nie wypadało. Przyjrzał się tylko lekarzowi i kończąc spytał:
-Czy mógłbym w czymś jeszcze pomóc doktorze? i co ważniejsze, czy mógłbym tutaj dostać coś do ćwiczeń? Wolałby wyzdrowieć a nie oszaleć z nudów-Obdarzył doktora ciepłym spojrzeniem, jednak nie uśmiechał się, był na to już trochę za senny. Przez myśl przeszła mu reakcja Rudego na taki tekst, doktor miał trochę szczęścia w życiu...

Lamsen

Igla

Zgarniając się do wyjścia, powiedział:
- Zobaczę, co da się zrobić. Porozmawiam z szefem. Miłych snów.
Pożegnał się i zapytał Saszę, czy weźmie ostatniego z pacjentów na spacer. Poprosił też, żeby znalazł go jak skończy.
- Porozmawiam z Potonkinem o Anie.

Poszedł szukać swojego przełożonego.

Beowulf

,,Misiek"

-Daswidania towarzyszu doktorze i towarzyszu Sasha- MIesiek ziewnął, przeciągnął się i gdy drzwi trzasnęły położył się ponownie w swoim łóżku obracając się na drugi boczek. Zapadł w sen, zupełnie jakby nigdy się nie budził...

Yelonek

Misiek

Po kilku minutach leki ścięły sładata lepiej niż rozespanie, topiąc go kamiennym snem. Na tyle głęboko, że zupełnie nic mu się nie śniło. Do czasu.

Igla

- Da, da. - przytaknął pozbawiony karku Rosjanin. Po zamknięciu Miedłowa poszedł rozejrzeć się za wózkiem inwalidzkim.
W przypominający budową zniekształconą literę F zakładzie psychiatrycznym oddział dla przypadków ciężkich znajdował się w daszku tejże "efki". Przechodząc korytarzem do samego końca i skręcając w lewo, Jan wylądował przed pokojami kierownictwa, w tym Potonkina. Ordynator najwyraźniej cały czas pracował, gdyż przez roletę za szybą drzwi przebijało się słabe światło.

Lamsen

Igla

Zapukał, czekając na pozwolenie. Jesli po 20 sekundach go nie było, otworzył drzwi i zajrzał przez uchyloną szparę. Jeśli Potonkin tam był, powiedział:

- Doktorze, można na słowo? To ważne.

Yelonek

Igla

Odpowiedzi nie usłyszał i rzeczywiście, potrzebne było zajrzenie do środka. Potonkin siedział pochylony nad jakimiś dokumentami przy świetle skurzonej lampki. W rogu biurka tlił się papieros, po ilości popiołu zapewne bez ani jednego wziętego zaciągniącia. Ordynator podniósł zdziwiony wzrok i odłożył binokle.
- Tak, Janie?

Lamsen

Igla

Nie było sensu nic owijaćw bawełnę, sprawę trzeba szybko i skutecznie wyjaśnić.

- Chodzi o pacjentkę Anę Otkownikową. Wiem, czemu jej stan psychiczny uległ pogorszeniu. Westchął i uciekł wzrokiem, ogladając gabinet. - Ktoś z personelu wykorzystuje ją seksualnie, wbrew jej woli.

Yelonek

Igla

- Szto?! - zerwał się z miejsca strącając kilka teczek z dokumentami i popielniczkę. Ta stłukła się na podłodze zasypując ją odłamkami i popiołem. Griegorij nie zaszczycił jej spojrzeniem lecz osłupiały skupił wzrok na sanitariuszu. Jakby mu mogło to w czymś pomóc, zdjął binokle i położył je na czytanym dokumencie.
- Żartujesz sobie?! Kto?!

	Forum Earth 2092 Strona Główna -> Sesje zawieszone / тихий горб 1983	Wszystkie czasy w strefie EET (Europa) Idź do strony Poprzedni 1, 2, 3, 4, 5 Następny
Strona 2 z 5